drobniuchni bracia, wysocy mieszkańce (Kniaźnin)
lustro w noc podwaja
braci blask drobniuchnych
w dzień w zielone łąki
zagumienna droga
Reklamy
spod okna
spoglądać przez szyby
na ptasi podwodny ruch
przerębel
w zmrożonym niebie
księżyc
boczy się
księżyc
w nowiu
teraz
też jest wszystko
tylko pod śniegiem
na zimę w drwach
zapiski z lata
skrzydła pokrzywników i zaskrońców skórki
dyskurs
cmentarnego lasku
z sadem
ptaki raptem bezgłośne
i wtedy
krzyk wieprza
ileż puszczyków przeżyłem
puszczyki
zrobią dla mnie to samo
dla myszy myśli
i kun
nocne ciemności
